Coöperaties zijn autonome zelforganisaties die gecontroleerd worden door hun leden. Wanneer coöperaties akkoorden sluiten met andere organisaties, inclusief overheden, of kapitaal aantrekken van externe bronnen, dan doen ze dat op een manier die de democratische controle door de leden en de autonomie van de coöperatie weet te waarborgen.

Coöperaties zijn organisaties die ontstaan vanuit het initiatief van hun leden. Ze organiseren zich als autonome, zelfredzame organisaties die gecontroleerd worden door hun leden. Dit betekent dat de leden de uiteindelijke controle van de coöperatie in handen houden. Een consequentie hiervan is dat de leden blijvend mee vorm geven aan hun coöperatie, vanuit een dynamisch standpunt. 

Als coöperaties samenwerkingsverbanden aangaan met andere organisaties – inclusief met overheden – of als ze extern kapitaal aantrekken, dan respecteren ze twee voorwaarden:

• de democratische controle van de leden is gevrijwaard
• de coöperatieve autonomie is verzekerd

Met andere woorden: een coöperatie staat op zichzelf en wordt gecontroleerd door de leden. 

Als een coöperatie in zee gaat met een ander bedrijf, met een gemeente, met een ngo, met een coöperatie, dan moet ook dat samenwerkingsverband controleerbaar zijn voor de leden. 

Dat houdt alvast een transparante communicatie in: de leden horen te weten waarmee hun coöperatie zich inlaat, hoe de afspraken zijn, wat eventuele risico’s zijn, wat de bedoeling is van het samenwerkingsverband, enzovoort. De coöperatie moet ook binnen zo’n samenwerking haar autonomie behouden. Dat betekent dat ze niet afhankelijk is van eventuele andere partners en dat ze op zichzelf kan blijven bestaan.